Starzenie się to naturalny proces, któremu towarzyszy wiele zmian – biologicznych, społecznych i psychicznych. Niestety, nadal zbyt często towarzyszy mu mit, że smutek, apatia czy wycofanie z życia są nieodłącznym elementem starości. W rzeczywistości mogą to być objawy depresji – poważnej choroby, która dotyka także osoby starsze, choć często pozostaje u nich nierozpoznana.
Zgodnie z danymi Światowej Organizacji Zdrowia, depresja dotyka około 7% osób starszych na świecie, ale wiele przypadków nie jest diagnozowanych ani leczonych. Dlaczego tak się dzieje i na co warto zwrócić uwagę?
Czym jest depresja u osób starszych?
Depresja to zaburzenie psychiczne charakteryzujące się utrzymującym się uczuciem smutku, brakiem zainteresowania codziennymi czynnościami oraz spadkiem energii. U osób starszych obraz depresji bywa jednak odmienny niż u młodszych dorosłych – często mniej wyraźny, bardziej „cichy”, a przez to trudniejszy do rozpoznania.
W diagnostyce stosuje się m.in. kryteria DSM-5, według których objawy muszą utrzymywać się co najmniej dwa tygodnie i znacząco wpływać na funkcjonowanie osoby chorej.
Objawy depresji – nie zawsze oczywiste
Objawy psychiczne:
uczucie przygnębienia, ale także drażliwość, rozdrażnienie,
utrata zainteresowań, brak radości z dotychczasowych aktywności,
poczucie winy, bezradności, niskiej wartości,
trudności z koncentracją i podejmowaniem decyzji,
lęk, napięcie emocjonalne, płaczliwość,
myśli rezygnacyjne lub samobójcze.
Objawy somatyczne:
przewlekłe zmęczenie, brak energii,
zaburzenia apetytu (najczęściej spadek),
bezsenność lub częste wybudzanie się w nocy,
dolegliwości bólowe (np. bóle głowy, brzucha, stawów), bez wyraźnej przyczyny medycznej.
Objawy poznawcze:
U niektórych seniorów depresja przypomina choroby otępienne – pojawiają się zaburzenia pamięci, trudności z mówieniem, mylenie faktów. To tzw. pseudodemencja – stan odwracalny, jeśli depresja zostanie odpowiednio leczona.
Dlaczego depresja u seniorów bywa niezauważona?
Przekonanie, że „to normalne w tym wieku” – smutek i wycofanie mylnie uznaje się za naturalną część starzenia.
Brak zgłaszania objawów przez seniorów – wielu starszych ludzi nie mówi o swoim stanie psychicznym z powodu wstydu, przekonania, że „nie wypada narzekać”, albo braku wiedzy.
Objawy somatyczne dominują – lekarze i opiekunowie skupiają się często na objawach fizycznych, pomijając stan psychiczny.
Współistniejące choroby przewlekłe – takie jak cukrzyca, nadciśnienie, demencja, mogą maskować objawy depresji lub być z nimi mylone.
Skutki nieleczonej depresji
Nieleczona depresja wpływa negatywnie na jakość życia, funkcjonowanie społeczne i fizyczne seniora. Może prowadzić do:
pogłębienia izolacji i bezradności,
przyspieszenia postępu innych chorób (np. chorób serca),
większego ryzyka samobójstwa – szczególnie wśród starszych mężczyzn,
pogorszenia funkcji poznawczych i wzrostu ryzyka demencji.
Diagnostyka i leczenie
Rozpoznanie depresji u seniora wymaga czujności – zarówno ze strony lekarza, jak i bliskich. Pomocne są standaryzowane narzędzia, jak Geriatryczna Skala Depresji (GDS), łatwa do przeprowadzenia w gabinecie lekarskim lub przez opiekuna.
Leczenie może obejmować:
Farmakoterapię – antydepresanty nowej generacji (SSRI), dobrze tolerowane przez osoby starsze, choć wymagające kontroli w przypadku chorób współistniejących.
Psychoterapię – szczególnie skuteczna bywa terapia poznawczo-behawioralna (CBT).
Aktywizację społeczną i wsparcie emocjonalne – kontakty społeczne, zajęcia grupowe, wolontariat poprawiają nastrój i wzmacniają poczucie sensu.
Jak wspierać seniora z depresją?
Słuchać i nie bagatelizować sygnałów – nawet jeśli są subtelne.
Zachęcać do rozmowy – o emocjach, codziennych trudnościach.
Wspierać aktywność fizyczną i społeczną – nawet spacery mogą mieć terapeutyczne działanie.
Pomóc w dostępie do specjalistów – geriatra, psychiatra, psycholog.
Dbać o siebie jako opiekun – opiekunowie często również potrzebują wsparcia psychicznego i informacji.
Depresja u osób starszych to nie „fanaberia” ani „norma wieku starczego”. To poważna, ale uleczalna choroba, która – jeśli zostanie odpowiednio wcześnie rozpoznana – nie musi odbierać godności i jakości życia w jesieni życia. Warto reagować, obserwować i nie wahać się prosić o pomoc – dla siebie lub bliskiego seniora.
Bibliografia
World Health Organization (WHO). Depression and Other Common Mental Disorders: Global Health Estimates, 2017.
https://www.who.int/publications/i/item/depression-global-health-estimatesAmerican Psychiatric Association (APA). Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (DSM-5).
National Institute on Aging (NIA). Depression and Older Adults.
https://www.nia.nih.gov/health/depression-and-older-adultsKiejna A., Rymaszewska J. Depresje u osób w podeszłym wieku, Psychogeriatria Polska, 2010.
Fundacja „Twarze Depresji” – https://twarzedepresji.pl
Ritchie K., Touchon J. Mild cognitive impairment: conceptual basis and current nosological status, The Lancet, 2000.
Geriatryczna Skala Depresji (GDS) – dostępna na stronie Instytutu Psychiatrii i Neurologii: https://ipin.edu.pl